سنگ شناسی، ژئوشیمی و جایگاه ژئودینامیکی سیل ها-دایک های گابرویی در باختر شفارود، کوه های تالش

سیل ها و دایک های تزریق شده به درون سنگ های آهکی کرتاسه پسین، در امتداد شفارود، بر پایه ویژگی های بافتی و کانی شناسی به چهار گروه میکرو الیوین گابرو، میکروگابرو، میکروگابرو - دیوریت و دیاباز تقسیم شده اند. کانی های اصلی این سنگ ها الیوین، کلینوپیروکسن، آمفیبول و پلاژیوکلاز است. بررسی نمودارهای عنکبوتی نشان می دهد که احتمالا منشا ماگمای مافیک اولیه میکروگابروها از بخش گوشته ای با منشا سست کره ای (استنوسفری) و ویژگی OIB بوده است، اما پس از صعود و عبور از پوسته قاره ای بالایی دچار آلودگی و تغییر شده است. در نتیجه، کاهیدگی Nb و غنی شدگی عنصرهای Pb،Th، Cs، Rb، U دیده می شود. بررسی نمودارهای جدا کننده محیط زمین-ساختی نشان می دهد که نمونه های میکروگابرو منشا سست کره ای و درون صفحه ای با ماهیت آلکالن دارند که در اثر کشش به پوسته قاره ای بالایی رسیده اند و در اثر پدیده AFC، به صورت کنونی کالکو آلکالن تغییر یافته اند. وجود آنکلاو با ترکیب هیالو آندزیت بازالتی در نمونه دیاباز به سن کرتاسه پسین و مشابهت سنگ نگاری با آذرآواری-های (پیروکلاست) منطقه مورد مطالعه (توف هایی با ترکیب آندزیتی تا آندزیتی بازالتی)، به سن پالئوسن نشان می دهد که این دیابازها از سنگ های آتشفشانی منطقه جوان تر هستند.