روش شناسی کلامی ابوالصلاح حلبی

ابو الصلاح تقی بن نجم بن عبیدالله حلبی (374- 447 ق) فقیه و متکلم امامی قرن پنجم و از شاگردان سید مرتضی و شیخ طوسی می باشد. او به لحاظ روش کلامی، متعلق به مکتب عقل گرای غیر فلسفی متکلمان شیعی بغداد است. بر پایه این روش، تفکر عقلی دارای اعتبار معرفت شناختی و دینی است؛ ولی بررسی مسایل فلسفی پیش از شروع بحث های کلامی، جایگاهی نداشته و نسبت به آراء فلاسفه نیز اهتمام خاصی ندارد. وی در آن دسته از مباحثی که عقل مستقلا کار ساز بوده و توان درک و فهم آموزه های اعتقادی را دارد، به ندرت از نقل استفاده نموده است، و در آن موارد اندک نیز اغلب در نقش تاکید و تایید دلایل عقلی بیان شده است. و در مباحثی همچون امامت خاصه که نقل کار ساز می باشد، از نقل بسیار بهره برده است. وی در مقابله با آراء دیگران با روش های گوناگونی به نقد و ارزیابی آنها می پردازد.