بررسی عوامل موثر بر ارتقا اثر بخشی دوره های آموزشی تخصصی-تکمیلی ترفیعاتی بین کارکنان فرماندهی انتظامی تهران بزرگ

آموزش های حین کار نیروهای انسانی شاغل یکی از ابعاد آموزش های غیررسمی است که به صورت پیوسته یا منقطع طی دوره های آموزشی ارائه شده و سبب ارتقاء سطح تخصص و کارآیی پرسنل سازمان ها می گردد و اثربخشی دوره های آموزشی متاثر شرایط و عوامل متعددی است.این تحقیق درصدد شناسایی عوامل موثر بر ارتقاء اثر بخشی دوره های آموزشی بین کارکنان فرماندهی انتظامی تهران بزرگ است. چارچوب نظری تحقیق مبتنی بر نظریه پاتریک و نظریه سیستمی می باشد. روش تحقیق پیمایشی وابزار پژوهش پرسشنامه می باشد که بر روی 238 نفر از کارکنان فرماندهی انتظامی تهران بزرگ از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند صورت گرفته است. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آماری استنباطی و آزمون های (رگرسیون ضریب پیرسون،...) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. طبق نتایج آمار توصیفی،1/ 36 درصد از پاسخگویان به میزان کم،7/ 51 درصد به میزان متوسط و 2/ 12درصد به میزان زیادی آموزش های ارائه شده را اثر بخش ارزیابی کرده اند. نیمی از پاسخگویان اثر بخشی آموزشی را در حد متوسط ارزیابی کرده اند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که؛ بین اثر بخش آموزشی و متغیرهای تحصیلات فرد (76/ 2=F)، عوامل فردی (55/ 0=r)،عوامل آموزشی (66/ 0=r) و عوامل سازمانی (45/ 0=r)رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس ضرایب بتا 51/ 0= B متغیر عوامل فردی 51 درصد از تغییرات و نوسانات گرایش به اثر بخشی آموزشی را تبیین می کند.