سهم امیدواری و غرور ملی در تبیین شادکامی

هدف پژوهش حاضر بررسی سهم امیدواری و غرور ملی در پیش بینی شادکامی است. روش مطالعه حاضر از نوع همبستگی است که در سال 94-93 در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان انجام شد. بدین منظور 200 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، امیدواری اشنایدر، و غرور ملی را پر کردند. داده ها با استفاده از آزمون رگرسیون خطی تحلیل شدند. با توجه به یافته ها، متغیرهای امیدواری و غرور ملی پیش بین مثبتی برای متغیر شادکامی هستند (p<0/01). امید به آینده و ایجاد هویت فراگیر، تقویت شکل میهن دوستانه دلبستگی ملی، تقویت برون گرایی، فاصله گرفتن از خودمحوری و مخالفت با دیگران موجب افزایش شادکامی می شود. بنابراین با تقویت امیدواری، غرور ملی، و سبک های هویتی می توان بهزیستی روانی را ارتقاء بخشید.