اثرات راهبردهای درمانی و اطلاعات دموگرافیکی روی احتمال عوارض بافت های طبیعی در رادیوتراپی سر و گردن از طریق مدل Lyman

هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات راهبردهای درمانی و اطلاعات دموگرافیکی بیماران روی احتمال بروز عوارض در بافت های طبیعی در رادیوتراپی سر و گردن با استفاده از مدل Lyman بود.
این مطالعه، بر روی 78 بیمار مبتلا به سرطان سر و گردن که در طی سه سال گذشته دوره ی درمان آن ها به پایان رسیده بود، انجام گردید. در این تحقیق، از اطلاعات موجود بیماران در سیستم طراحی درمان CorePlan استفاده شد. در نهایت، احتمال آسیب وارده به بافت های طبیعی (بافت های در معرض خطر) از روی مقدار دوز رسیده به حجم های مورد نظر و همچنین، اندازه ی حجم تحت تابش آن ها با استفاده از مدل آماری (مدل Lyman) به کار رفته در NTCP (Normal tissue complication probability) سیستم طراحی درمانی CorePlan تعیین شد. از نرم افزار SPSS نسخه ی 20 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. در این مطالعه، از آمارهای توصیفی مانند میانگین و نسبت ها برای توصیف داده ها و همچنین از آزمون های Mann-Whitney، Kruskal-Wallis و ضریب همبستگی Spearman استفاده گردید.
احتمال عوارض بافت های طبیعی به شدت تحت تاثیر موقعیت این بافت ها نسبت به تابش قرار دارد؛ به طوری که بین موقعیت تومور و احتمال عارضه ی تمامی بافت های طبیعی مجاور ارتباط معنی دار مشاهده گردید (050/0 > P). افزایش دوز با احتمال عارضه ی تیروئید ارتباط معنی داری نشان داد (004/0 = P)، اما بین گروه سنی بیماران، جنسیت بیماران، Stage تومور و نوع درمان یا احتمال عوارض بافت های طبیعی ارتباط معنی داری مشاهده نشد (050/0 < P).
بر اساس داده های این مطالعه، بین موقعیت تومور و احتمال عوارض بافت های طبیعی مجاور، ارتباط معنی داری مشاهده گردید که این امر، بیانگر تاثیر طراحی درمان بهینه و استفاده از تجهیزات مناسب رادیوتراپی در بهبود عوارض بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن پس از تکمیل روند درمان می باشد. همچنین، هنگام استفاده از دوز تابشی بالا برای پرتودرمانی بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن، بایستی تدابیری جهت حفظ تیروئید به خصوص مواقعی که تومور در گردن بیمار قرار دارد، در نظر گرفته شود.