تعیین اکتیویته ی اندام های قلب، کبد و کلیه در اسکن پرفیوژن قلب با رادیوداروی 99mTC-MIBI با استفاده از روش تلفیق نماها

برآورد دوز جذبی بیماران، اولین گام در حفاظت در برابر تشعشع است. بررسی میزان دوز جذبی در پزشکی هسته ای، به کمی سازی اکتیویته در اندام ها بستگی دارد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اکتیویته ی محاسبه شده از روش تلفیق نماها، به منظور استفاده در محاسبات دوز جذبی و پیش بینی خطرات احتمالی ناشی از پرتو بود.
افراد تحت مطالعه، در فاصله های زمانی 15،60 و 120 دقیقه بعد از تزریق رادیوداروی 99mTc-sestamibi، در اسکن پرفیوژن قلب، زیر دوربین گامای دو سر قرار گرفتند و اسکن از هر دو نمای خلفی و قدامی انجام شد. سپس با استفاده از روش تلفیق نماها، اکتیویته ی اندام های قلب، کبد و کلیه و همچنین برداشت رادیودارو در این اندام ها، به صورت درصدی از دوز تزریق شده محاسبه شد.
اکتیویته ی به دست آمده برای قلب، کبد و کلیه در مرحله ی استراحت، به ترتیب 45/0-10/0، 19/4-26/0 و 03/2-68/0 میلی کوری و در مرحله ی استرس، به ترتیب 65/0-14/0، 70/2-47/0 و 63/2-46/0 میلی کوری بود. برداشت رادیودارو در اسکن پرفیوژن قلب، در قلب 5/3-6/0، در کبد 1/23-4/1 و در کلیه، 1/14-6/2 درصد از دوز تزریق شده به دست آمد.
نتایج این مطالعه، با نتایج مطالعات مشابه همخوانی به نسبت خوبی دارد. از این رو، روش تلفیق نماها به همراه روش متداول حذف زمینه به عنوان روش تصحیح زمینه، از دقت به نسبت خوبی در کمی سازی اکتیویته ی اندام ها در اسکن پرفیوژن قلب برخوردار است.
واژگان کلیدی: اکتیویته ی اندام، روش تلفیق نماها، اسکن پرفیوژن قلب