تاثیر فعالیت استقامتی در شرایط محیطی مختلف بر پاسخ سیستم ایمنی

فعالیت ورزشی می تواند به تغییرات سیستم ایمنی منجر شود. نشان داده شده است محیط های غیرطبیعی منبع مهم استرس فیزیولوژیکی هستند که می توانند باعث اختلال در عملکرد طبیعی سیستم ایمنی شوند. لذا هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت استقامتی طولانی مدت در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ سیستم ایمنی در مردان غیر فعال می باشد.
در این مطالعه توصیفی 8 مرد جوان غیر فعال (سن 5/ 0±25 سال و قد 4/ 5±174 سانتی متر، وزن 5 /4±62کیلوگرم؛ حداکثر بازده کاری در شرایط هایپوکسی 41 /13±159 و در شرایط نورموکسی21/ 8±171) به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی ها پروتکل فعالیت تداومی را در شرایط هایپوکسی نورموباریک (3/ 15 تا 5/ 15 درصد اکسیژن تقریبا برابر ارتفاع 2500 متر) و همین پروتکل را در شرایط نورموکسی در دو هفته مجزا اجرا کردند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و 2 ساعت بعد از فعالیت گرفته شد.
نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که شرایط محیطی نمی تواند تفاوت معناداری را در شمار گلبول های سفید ایجاد کند. ولی در سایر متغیرهای هماتولوژی خون توانست تغییرات معناداری را در میزان نوتروفیل (P=0.013)، لنفوسیت (P=0.001)، پلاکت (P=0.012) و هماتوکریت (P=0.037) مردان غیر فعال ایجاد کند. زمانی که تغییرات بین گروهی مقایسه گردید، فقط گلبول سفید به دنبال فعالیت در هر دو شرایط تغییر معناداری داشته است ولی سایر متغیرها فقط در شرایط هایپوکسی تغییرات معناداری را نشان داده اند.
نتایج پژوهش نشان داد که فعالیت استقامتی در ارتفاع 2500 متر موجب افزایش فاکتورهای سیستم ایمنی می شود. و این افزایش در شرایط هایپوکسی به نسبت شرایط نورموکسی در افراد غیرفعال بیشتر است.