نقش غارات در تسریع صلح امام حسن (ع)

صلح امام حسن مجتبی (ع) با معاویه، یکی از وقایع مهم صدر اسلام است که پس از قتل عثمان در سال 35 هجری و اجتماع خون خواهان وی و سرآن جام رویارویی دو جبهه شام و عراق اتفاق افتاد. (تاریخچه) اما تاثیر نبردهای غاراتی بر این صلح مشخص نیست. هرچند پرداختن به این مساله به معنای انکار سایر علل موثر بر صلح مزبور نیست، (مساله) باید اذعان کرد تاکنون در این زمینه پژوهشی مستقل صورت نگرفته است. بنابراین، با این سوال مواجهیم: آیا نبردهای غارات تاثیری در تسریع صلح امام حسن (ع) با معاویه داشته است؟(سوال) نگارنده با این فرضیه که تعدد نبردهای غارات، موجب آشفتگی عراقیان و نابه سامانی سرزمین هایشان و در نهایت پراکندگی و ضعف آنان شد، بر این باور است که این نبردها و تداوم فشارها در عصر شش ماهه خلافت امام و پیامدهای ناشی از آن، از اصلی ترین علل صلح به شمار می رود. (فرضیه) این پژوهش، به قصد تبیین تاثیر نبردهای مزبور بر فرایند صلح، به گردآوری داده های مرتبط با موضوع پرداخته (هدف) و با استفاده از شیوه توصیفی – تحلیلی به سوال مقاله پاسخ می دهد. (روش) راهبرد معاویه در برپایی نبردهای غارات و گستاخی عاملان اجرایی وی، زمینه های برهم خوردن تعادل در میان گروه ها و دسته های نظامی و غیرنظامی عراق را فراهم ساخت و جامعه را از درون دچار فروپاشی و سردرگمی کرد. (یافته)