اثر پروبیوتیک پریمالاک و پری بیوتیک فرمکتو بر عملکرد رشد و کیفیت لاشه جوجه گوشتی

به منظور بررسی اثر کانی های آلومینوسیلیکاته طبیعی و گلاکونیت در تغذیه گوسفند، دو آزمایش مستقل انجام شد. در آزمایش اول، ناپدید شدن ماده خشک این کانی ها، در دو سطح اندازه ذرات 1-85/0 میلی متر و 5/0> میلی متر به روش کیسه های نایلونی بررسی شد. بدین منظور، سه راس گوسفند نر فسیتوله شده نژاد دالاق در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چیدمان فاکتوریل 2×4 مورد استفاده قرار گرفتند. در آزمایش دوم، اثر جیره ای سطوح مختلف زئولیت و پرلیت بر میزان مصرف خوراک، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، رطوبت مدفوع و فراسنجه های خونی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح چرخشی با 4 تیمار، 4 دوره و 4 راس میش بالغ انجام شد. هر دوره آزمایشی، 15 روزه بود که 10 روز به عنوان دوره عادت پذیری و 5 روز برای جمع آوری کل مدفوع در نظر گرفته شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره شاهد، جیره شاهد + دو درصد زئولیت، جیره شاهد + دو درصد پرلیت و جیره شاهد + یک درصد زئولیت + یک درصد پرلیت بود. از لحاظ ناپدید شدن ماده خشک بین دو اندازه فیزیکی کانی بنتونیت تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P>)، در حالی که در دیگر کانی ها این مقدار برای اندازه درشت تر هرکانی، در هر زمان، به طور معنی داری کمتر از اندازه ریزتر آن کانی بود (05/0P<) به طوریکه بیشترین اختلاف در مورد زئولیت در زمان 48 ساعت و به ترتیب برابر با 71/6 و 03/52 درصد در مورد اندازه درشت تر و ریزتر بود. آزمایش دوم نشان داد که قابلیت هضم ظاهری پروتئین خام، کلسیم و فسفر در تیمار دریافت کننده 2 درصد زئولیت به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0P<). استفاده از 2 درصد زئولیت و پرلیت در جیره، می تواند سبب بهبود عملکرد میش ها شود.