تاثیر سطوح متفاوت سیلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مصرف خوراک، سنتز پروتئین میکروبی و فراسنجه های خون گوسفند

در تحقیق حاضر، اثر تغذیه سیلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرمای ضایعاتی بر ماده خشک مصرفی، پروتئین میکروبی تولیدی، و فراسنجه های خون با استفاده از چهار راس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در چهار دوره 21روزه بررسی شد. 85 کیلوگرم برگ و ساقه درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و به مدت 45 روز سیلو شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و ارزیابی حسی، سیلاژ برگ و ساقه درخت موز در جیره های آزمایشی در سطوح صفر (شاهد)، 7، 14، و 21درصد ماده خشک استفاده شد. باتوجه به ارزیابی های حسی، سیلاژ با نمره 20 رتبه بسیار خوب را به خود اختصاص داد. نیتروژن ابقاء شده در گوسفندان تغذیه شده با 21 درصد سیلاژ کمتر از گروه شاهد بود (05/0>P). قابلیت هضم ماده خشک جیره های حاوی 14 و 21درصد سیلاژ، کمتر از جیره های فاقد سیلاژ یا حاوی 7درصد سیلاژ بود (05/0>P). میانگین آلانتوئین دفعی، اسیداوریک، و کل مشتقات پورینی ادرار در گوسفندان با افزایش سطح سیلاژ در جیره به صورت خطی افزایش پیدا کرد (05/0>P). افزایش نیتروژن و سنتز پروتئین میکروبی در گوسفندان تغذیه شده با جیره حاوی 21درصد سیلاژ بیشتر از گوسفندان تغذیه شده با جیره بدون سیلاژ بود (05/0>P). با افزایش سطح سیلاژ در جیره، غلظت تری گلیسیرید خون به صورت خطی افزایش یافت (05/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از 21درصد سیلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرمای ضایعاتی در جیره گوسفند، بدون ایجاد تغییر در ماده خشک مصرفی، سنتز پروتئین میکروبی را افزایش می دهد.