بررسی کیفیت زندگی و متغیر های دموگرافیک موثربر آن در سالمندان تحت پوشش مرکز بهداشت جنوب تهران در سال 1389

افزایش امید به زندگی و کاهش میزان باروری باعث افزایش سالمندان در سراسر جهان گردیده است. با توجه به این افزایش و مطرح بودن نیازهای خاص این مرحله از زندگی بررسی کیفیت زندگی سالمندان اهمیت می یابد. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی سالمندان مرکزبهداشت جنوب تهران و متغیرهای دموگرافیک موثر بر آن صورت گرفت.

این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد.تعداد افراد مورد مطالعه 132 نفر است که به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. گردآوری داده ها به روش مصاحبه ساختاری و ابزار آن پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک و ابزار بررسی کیفیت زندگی از نوع فرم کوتاه بود. داده ها با کمک روش های آماری توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفتند.

میانگین مجموع نمرات بعد فیزیکی 42/24±42/54 و میانگین مجموع نمرات بعد روانی 04/24±19/55 بود. میانگین سن افراد 86/6 ±98/67 بود. بین سن و کیفیت زندگی رابطه معکوس و معنی داری وجود داشت نمرات کیفیت زندگی در مردان بالاتر از زنان بود. و افراد متاهل نسبت به افراد مجرد کیفیت زندگی بالاتری داشتند. بین سطح تحصیلات و کیفیت زندگی رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت. افرادی که با همراه زندگی می کردند نسبت به افراد تنها کیفیت زندگی بالاتری داشتند. رابطه معنی داری بین فعالیت بدنی وکیفیت زندگی نشان داده شد. اما بین شاخص توده بدنی و کیفیت زندگی رابطه معنی داری نبود.

نتایج حاکی از متوسط بودن کیفیت زندگی سالمندان وتحت تاثیر قرار گرفتن ابعاد کیفیت زندگی توسط عوامل زمینه ای و ضرورت برنامه ریزی برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندان و آگاهی دادن به سالمندان در خصوص فواید اصلاحات رفتاری بر کیفیت زندگی آنها می باشد.