تعیین اثر درمان و عوامل موثر بر بقا در بیماران مبتلا به سرطان معده تحت عمل جراحی و تحت شیمی درمانی

توجه به ویژگی های دموگرافیک و پاتولوژیک بیماران و تعیین ریسک فاکتورهای مرتبط در موفقیت درمان و افزایش بقا موثر است ولیکن برای تعیین اثر علی درمان بایستی از کارآزمایی های بالینی کنترل شده برای حذف اثرات مرتبط با درمان استفاده کرد.
یک مطالعه همگروهی تاریخی بر روی 181 بیمار تحت شیمی درمانی (گروه 1) و 201 بیمار تحت جراحی (گروه 2) انجام شد. اثر متغیرهای دموگرافیکی، کلینیکی و پاتولوژیکی بر بقا در دو گروه درمانی با استفاده از آزمون لگ-رتبه و مدل مخاطرات متناسب کاکس ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزارSPSS16 انجام شد.
56 بیمار گروه اول و 69 بیمار گروه دوم تا پایان مطالعه فوت شدند. میانه ی بقای بیماران گروه اول و دوم بترتیب 19 و 28 ماه بود. تاثیر متغیرهای سن تشخیص و درجه تمایزیافتگی تومور بر بقای گروه اول و جنس و مرحله بیماری بر بقای گروه دوم معنی دار شدند (05/0P<).
جراحی به عنوان مهمترین روش درمان بیماران سرطان معده مطرح بوده و شیمی درمانی و رادیوتراپی نیز به عنوان درمان کمکی پس از جراحی در این بیماران حین عمل و پس از عمل برای کاهش عود موضعی و متاستاز مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مطالعه مقایسه بقا و ویژگی های بیماران جراحی شده با بیمارانی که شیمی درمانی دریافت کرده اند می باشد.