مهاجران افغان و مناطق ممنوعه اقامت و اسکان؛ مطالعه ی موردی: استان مرزی خراسان جنوبی

اقامت و اسکان و ورود و خروج اتباع خارجی در کشورهای مختلف از قوانین خاصی تبعیت می کند. در کشور ما نیز قوانین، آیین نامه ها و مصوبات متعددی در رابطه با ورود، خروج، اقامت، ازدواج و تحصیل اتباع خارجی وضع شده است. در بین استان های خاوری ایران، استان خراسان جنوبی وضعیت مبهمی در زمینه اسکان و اقامت اتباع افغان دارد. مقاله ی حاضر با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی در پی آن است تا ضمن بررسی سیر بسط و قبض محدوده های مجاز و ممنوع اسکان اتباع بیگانه در کشور و آسیب شناسی قوانین و آیین نامه های مربوطه به تبیین کارتوگرافیکی و جغرافیایی مناطق مجاز برای سکونت اتباع بیگانه در کشور و بخصوص استان خراسان جنوبی بپردازد. نتایج پژوهش حاکی از محدود شدن مناطق مجاز برای اسکان اتباع خارجی و بخصوص مهاجرین افغان می باشد. قبض و بسط محدوده مناطق ممنوعه و مجاز برای اقامت اتباع خارجی بیش از همه تحت تاثیر رویکرد امنیتی و متاثر از تحولات سیاسی و ژئوپلیتیکی جاری و ساری در محیط پیرامونی ایران بوده است. دستورالعمل های جدید مربوط به مناطق ممنوعه تردد و اقامت اتباع خارجی دارای ابهاماتی می باشد که این ابهامات باعث عدم انطباق نظری و عملی مناطق ممنوعه اسکان اتباع خارجی گردیده است. به عنوان مثال استفاده از عبارت مبهم شهرهای مرزی به جای شهرستان های مرزی، مسکوت بودن وضعیت اسکان اتباع در قبال تقسیمات کشوری جدید و نامعلوم بودن وضعیت تردد اتباع ازجمله مهم ترین ابهاماتی است که در وضعیت اقامت و اسکان اتباع خارجی در خراسان جنوبی به چشم می خورد.