بررسی های سنگ نگاری، کانی شیمی و ژئوشیمی توده های لامپروفیری و گابروی قلیایی هوای (شمال شرقی هوراند، شمال غربی ایران)

توده ی لامپروفیری هوای در شمال شرق هوراند و شمال غرب ایران و به شکل لاکولیت در هسته ی طاقدیسی پلانچ دار با روند محوری WNW–ESE و متشکل از نهشته های فیلیشوئیدی کرتاسه فوقانی– پالئوسن تزریق شده و خود به وسیله ی استوک گابروی قلیایی قطع شده است. ترکیب سنگ شناسی توده ی لامپروفیری کامپتونیت تا سانائیت ارزیابی شده است. ماگمای مولد الیوین گابروها و لامپروفیرها براساس نمودار TAS دارای سرشت قلیایی هستند. براساس نمودارهای عنکبوتی در هر دو گروه سنگی، غنی شدگی LREE نسبت به HREE مشاهده می شود. دما- فشارسنجی به روش های متعدد نشان می دهد که فشار تبلور کانی های توده ی لامپروفیری 6 کیلوبار و دمای 877 درجه ی سانتی گراد بوده و الیوین در الیوین گابروها در دمای 1013 درجه ی سانتی گراد متبلور شده است. ماگمای مولد گابروی قلیایی از ذوب 5 درصدی اسپینل – گارنت لرزولیت و لامپروفیر قلیایی از ذوب یک درصد اسپینل– گارنت لرزولیت حاصل شده اند. گابروی قلیایی از ذوب گوشته لیتوسفری غنی شده ریشه گرفته و با صعود به سمت بالا در قاعده ی پوسته ی قاره ای متوقف شده و ضمن آلایش اندک با مواد پوسته ای به ماگمای مولد لامپروفیرهای قلیایی تغییر کرده است و در ترازهای بالای پوسته ای و در محور طاقدیس پلانچ دار جایگیری کرده و به دنبال آن با صعود دیاپیرهای ماگمای بازالتی قلیایی و تزریق آن به داخل توده ی لامپروفیری، استوک گابروئی شکل گرفته است. بررسی ها نشان می دهد که هر دو گروه سنگی در یک محیط قوس ماگمائی پسا برخوردی، تکوین یافته اند.