بررسی خاستگاه و زمین دما-فشارسنجی توده های گرانودیوریتی و گرانیتی شاه جهان: با کاربرد داده های ایزوتوپ ناپایدار، سن سنجی و ژئوشیمی

توده های گرانودیوریتی و گرانیتی شاه جهان بخشی از توده ی گرانیتوئیدی اردوباد است که در شمال غرب ایران و در 10 کیلومتری جنوب رودخانه مرزی ارس و در منطقه ساختاری البرز-آذربایجان قرار گرفته است. توده ی گرانودیوریتی دارای بافت ریز دانه ای با کانی های پلاژیوکلاز با ترکیب آندزین، فلدسپار پتاسیم با ترکیب ارتوز، آمفیبول با ترکیب مگنزوهورنبلند، بیوتیت، اسفن و مگنتیت است و فراوانی کانی های فلدسپار پتاسیم در توده ی گرانودیوریتی نسبت به توده ی گرانیتی کمتر است. نسبت 87Sr/86Sr اولیه در توده ی گرانودیوریتی 704486/0 و در توده ی گرانیتی 704432/0 و مقدار εNd در این توده ها مثبت است که گویای خاستگاه گوشته ای و محیط های فرورانشی است. سن جایگیری توده ی گرانودیوریتی و گرانیتی بر مبنای نتایج سن سنجی به روش Ar-Ar بر روی کانی بیوتیت، به زمان ائوسن وابسته است. بر مبنای شیمی کانی های بیوتیت، آمفیبول و ژئوشیمی سنگ کل، شبه رخشان و جزء گرانیت های نوع I و از نظر سری ماگمایی جزء سری آهکی- قلیایی هستند. بی هنجاری های منفی Nb و Tiدر نمودارهای بهنجار شده، گویای شکل گیری این توده ها در مناطق فرورانشی است. جای گیری توده ی گرانودیوریتی بر مبنای زمین دما- شیمی در دمای بین 753 تا 777 درجه ی سانتی گراد و در فشار بین 08/1 تا 91/1 کیلوبار است.