بررسی اثر TBHQ) T-Butyl Hydroquinone) بر ترمیم ساکت دندان کشیده شده در Rat

خارج کردن دندان باعث ایجاد یک زخم باز در بافت نرم و استخوان می گردد. طی مرحله التهابی زخم، رادیکال هایآزاد به میزان زیادی تولید و با ایجاد استرس اکسیداتیو، منجر به تخریب بافتی و تاخیر در ترمیم زخم می شوند. آنزیم های آنتی اکسیدانی با خنثی سازی رادیکال های آزاد به بهبود سریع تر زخم کمک می کنند. در همین راستا در این مطالعه تاثیر آنتی اکسیدان TBHQ) t-butyl hydroquinone) بر ترمیم حفره دندان موش آزمایشگاهی بررسی شد.
جهت انجام این مطالعه تجربی، 42 موش نر نژاد Wistar به دو گروه تقسیم شد و تحت بیهوشی عمومی یک دندان مولر دوم ماگزیلا در هر حیوان کشیده شد. سپس در حفره دندان گروه تجربی 1/ 0 میلی لیتر محلول 02/ 0%TBHQ قرار داده شد؛ در حفره دندان گروه کنترل هیچ ماده ای قرار داده نشد. در هر یک از روزهای سوم، هفتم و بیست و یکم پس از جراحی، هفت موش از هر گروه قربانی شدند و از ساکت دندانی آن ها لام تهیه گردید. لام ها توسط میکروسکوپ نوری از نظر متغیرهای هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند و با آزمون آماری t مستقل (Independent two-sample t-test) مقایسه شدند. سطح معنی داری در آزمون ها 05/ 0 در نظر گرفته شد.
افزایش بافت گرانولاسیون در روز سوم، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل از لحاظ آماری معنی دار بود (003 /0=P). هم چنین وسعت ترابکولاسیون استخوانی در روز بیست و یکم در گروه تجربی به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/ 0>P).
با در نظر گرفتن محدودیت های یک مطالعه تجربی، ممکن است تزریق TBHQ در ساکت دندان کشیده شده باعث بهبود ترمیم بافت سخت حفره دندان موش شود.