بررسی میزان تجمیع زیستی جیوه در عقاب طلایی Aquila chrysaetos((، کبک معمولی) Perdrix chukar (و باکلان بزرگ) Phalacrocorax carbo (با تکیه بر اکولوژی تغذیه

جیوه عنصری سمی و خطرناک برای موجودات زنده محسوب می شود. فلزی است که بدن به آن نیاز نداشته، ورود و جذب آن در بدن باعث مشکلات فراوان می شود. با صنعتی شدن کشورها این عنصر وارد طبیعت می-شود و با عبور از زنجیره ی غذایی در بدن موجودات تجمع یافته، باعث بروز بزرگنمایی زیستی می شود. لذا پایش زمانی و مکانی آن ضرورت دارد. یکی از بهترین روش های پایش جیوه پایش زیستی می باشد. در بین این گونه روش ها آن هایی که باعث از بین رفتن موجود نمی شود اولویت دارد. لذا استفاده از پر به دلیل غیر مخرب بودنش از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در مطالعه حاضر از سه گونه باکلان بزرگ، عقاب طلایی و کبک معمولی، که از نظر تغذیه و سطح مهاجرت با هم هیچ قرابتی ندارند مورد بررسی قرار گرفت. از پرها نمونه برداری شد. مشخص گردید که بیشترین میزان غلظت تجمع زیستی جیوه در مقایسه بین گونه ها مربوط به باکلان با میانگین ppb 2710 و کمترین مقدار آن مربوط به کبک با میانگین ppb 120 می باشد..