بررسی روش های متداول اصلاح سطح نانوسیلیکا با رویکرد گنجایشی در پلی یورتان

یکی از روش های بهبود خواص مکانیکی، حرارتی و رئولوژی نانوکامپوزیت های پلی یورتان- سیلیکا، عملیات اصلاح سطح نانوذرات سیلیکا و گنجاندن نانوذرات اصلاح شده در ماتریس پلی یورتان می باشد. این عملیات به دو صورت فیزیکی و شیمیایی انجام می گیرد. اصلاح فیزیکی براساس برهمکنش های فیزیکی بین سیلیکا و عامل اصلاح کننده و با استفاده از مواد سطح فعال یا درشت مولکول های جذب سطحی شده انجام می شود. اصلاح شیمیایی نیز بر اساس برهمکنش های شیمیایی و با استفاده از پیوندزنی به زنجیرهای پلیمری یا با عوامل اصلاح کننده مختلف بر پایه سیلیسیم، بور، تیتانیم، آلومینیوم و غیره صورت می گیرد که در این بین معمولا پیوند دهنده های سیلانی از اهمیت بیشتری برخوردار می باشند. به منظور بررسی میزان اصلاح سطح نانوذرات سیلیکا، روش های مختلفی نظیر اندازه گیری مقدار گرمای غوطه وری سطح سیلیکا در آب و بنزن، اسپکتروسکوپی مادون قرمز به کار برده می شوند. در این مقاله روش های اصلاح سطح سیلیکا با رویکرد گنجایشی در پلی یورتان و همچنین تاثیر عوامل اصلاح کننده مختلف بر خواص حرارتی، مورفولوژی و آبگریزی بررسی می شوند.