بررسی اثرات مصرف دانه گیاه جو (.Hordeum vulgare L) در زمان بارداری بر تغییرات هیستوپاتولوژیک قلب جنین موش های صحرایی دیابتی شده

بیماری دیابت در دوران بارداری منجر به کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک در جنین می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر دانه گیاه جو بر تغییرات بافتی قلب جنین های حاصل از بارداری موش های صحرایی دیابتی انجام شد.
در این مطالعه تجربی 60 ر موش صحرایی ماده بالغ از نژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه 15 تایی تقسیم شدند.گروه اول (کنترل) غذای معمولیو گروه دوم دانه گیاه جو (روزانه 10 گرم به ازای هر موش) مصرف نمودند. گروه های سوم و چهارم دیابتی شده با استرپتوزوتوسین (mg/kg45) به ترتیب غذای معمولی و دانه گیاه جو مصرف نمودند. در روز 21 بارداری، جنین ها از شاخ رحمی خارج و طول سری-دمی و وزن آنان اندازه گیری شد. پس از پردازش بافتی، رنگ آمیزی H&E انجام و بافت قلب جنین ها از نظر هیستوپاتولوژیکی بررسی شد.
تغییرات ایجاد شده در اثر القای دیابت بر بافت قلب جنین ها شامل تغییر شکل کاردیومیوسیت ها بیشتر به صورت هایپرتروف، کاهش صفحات بینابینی و رشته های پورکنژ، التهاب و پرخونی در عروق، با مصرف جو تا حد زیادی کاهش یافته بود. طول سری- دمی جنین های گروه تجربی سوم نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد (05/ 0> p) و تیمار جو در گروه دیابتی چهارم، اثری بر رفع آن نداشت. وزن جنین های گروه دیابتی سوم وچهارم نسبت به گروه های اول و دوم به طور غیر معناداری بیشتر بود. مصرف جو تا حدودی سبب تعدیل وزن جنین ها شد؛ ولی در مقایسه با گروه کنترل این کاهش وزن معنی دار نبود.
مصرف دانه گیاه جو در کاهش تغییرات تکوینی بافت قلب جنین موش های صحرایی دیابتی شده مفید است.