تجربه زیسته زنان مبتلابه اچ. آی. وی/ ایدز و ایفاء حقوق اجتماعی آنان: یک مطالعه پدیدارشناختی هرمنوتیک

در ایران، افزایش قابل ملاحظه ای در تعداد زنان مبتلابه اچ. آی. وی/ ایدز وجود داشته و در یک بستر فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، رعایت حقوق اجتماعی هنوز به عنوان مسئله ای چالش برانگیز در میان این زنان تلقی می شود. فهم عموم از چگونگی مواجه شدن و تجربه زنان مبتلابه اچ. آی. وی/ ایدز اندک است. هدف این مطالعه کیفی بررسی تجربه زیسته این زنان و ایفاء حقوق اجتماعی آنان است.
در این مطالعه کیفی، از روش پدیدارشناسی هرمنوتیک ملهم از رویکرد فلسفی پل ریکور استفاده شده است. یک نمونه هدفمند 16 نفری از زنان ایرانی مبتلابه اچ. آی. وی/ ایدز تا رسیدن به اشباع انتخاب شد. برای گردآوری داده ها مصاحبه های روایی و برای تحلیل داده ها روش سه مرحله ای ریکور (خواندن ساده، تحلیل ساختاری و فهم کامل) به کار رفت.
پنج مضمون شناسایی شده از فهم تجربه مواجهه با عدم رعایت حقوق اجتماعی در زنان عبارت بودند از: رنج شدید، عدم تایید، ناامنی در زندگی اجتماعی و اقتصادی، بی احترامی و زحمت و سختی در محافظت. ازنظر این زنان، عدم رعایت حقوق اجتماعی بنا بر موقعیت سلامتشان بدین معنی بود: زندگی با ناهمخوانی برابری/ نابرابری حقوق اجتماعی.
این جنسیت بیماران نیست که حقوق اجتماعی آنان در جامعه را تعیین می کند، بلکه خود بیماری است که به عدم رعایت حقوق اجتماعی آنان در جامعه دامن می زند. بسیج افراد در بخش ها و سطوح مختلف اجرای مداخلات مقتضی و بجا را تسهیل خواهد کرد.