بررسی تاثیر آموزش رفتاری مهارت های همدلانه بر سطوح همدلی و نظام مندسازی در کودکان دارای اتیسم در شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر آموزش رفتاری مهارت های همدلانه بر سطوح نظام مند سازی و همدلی در کودکان دارای اتیسم با عملکرد بالا است.
جامعه آماری این تحقیق، کودکان 7 تا 12 ساله دارای اتیسم با عملکرد بالا در شهر تهران بودند. نمونه مورد نظر شامل 12 کودک پسر دارای اتیسم (6 نفر گروه آزمایش و 6 نفر کنترل) با عملکرد بالا بود که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای بررسی متغیرهای نظام مند سازی و همدلی، فرم کودکان پرسشنامه همدلی- بهر و تحلیل- بهر (بارون کوهن، 2002) توسط مادران هر دو گروه، در ابتدا و پایان دوره تکمیل شد.
تحلیل نتایج پژوهش از طریق آزمون t وابسته نشان داد که هر دو متغیر گروه آزمایش در پایان آموزش، افزایش معناداری نسبت به ابتدا داشت.
می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های همدلانه می تواند در نمره همدلی و نظام مند سازی تغییرات معناداری ایجاد کند.