بررسی میزان موفقیت درمانهای دندانپزشکی کودکان تحت بیهوشی عمومی

با توجه به افزایش چشمگیر درمان های دندانپزشکی تحت بیهوشی و خطرات ناشی از آن و نیاز به یک درمان با کیفیت و بادوام تر، هدف این مطالعه بررسی میزان شکست درمان های دندانپزشکی تحت بی هوشی عمومی در کودکان می باشد.
این مطالعه توصیفی– مقطعی بر روی 114 کودک سالم از نظر سیستمیک که به علت عدم همکاری و Severe Early Childhood Caries در بیمارستان «بابل کلینیک» شهرستان بابل در سالهای1392-1388 تحت بیهوشی عمومی، درمان دندانپزشکی دریافت کرده بودند، انجام شد. حداقل 6 ماه از زمان درمان این کودکان گذشته بود. معاینه بالینی توسط آینه و سوند بر روی صندلی دندانپزشکی انجام شد. اطلاعات بدست آمده جهت ارزیابی موفقیت یا شکست درمان های انجام شده، جمع آوری و در پرونده مربوط به هر بیمار ثبت گردید. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار spss18 و برای مقایسه شکست ترمیم های مختلف با هم و تاثیر عوامل مختلف بر شکست درمان از آزمون کای دو استفاده شد.
درمان های پالپ میزان موفقیت بسیار بالایی داشت، میزان موفقیت پالپکتومی 100 درصد و پالپوتومی 9/ 96 درصد بود. در ترمیم دندانهای خلفی روکش استنلس استیل (ssc) با میزان شکست 2/ 5 درصد کمترین شکست و کامپوزیت های سه سطحی با میزان شکست3/13درصد بیشترین شکست را داشت. در ترمیم های قدامی،کامپوزیت یک سطحی با میزان شکست 8/6 درصد کمترین شکست و ترمیم بیلدآپ قدامی با میزان شکست 8/9 درصد بیشترین شکست را داشت. از این میان تنها بین ssc و ترمیم کامپوزیت خلفی سه سطحی اختلاف معناداری وجود داشت. (04/ 0=P) ارتباط معناداری بین تحصیلات مادر و جلسات فالواپ فلوراید تراپی با میزان شکست درمان مشاهده شد. به ترتیب (001/ 0= P)و (0001 /0= P) به نظر می رسد در بین درمان های دندانپزشکی کودکان تحت بیهوشی عمومی، پالپکتومی و ssc بیشترین موفقیت را داشته و توصیه می شود استفاده از ترمیم کامپوزیت محدود به دندان های قدامی شود. میزان تحصیلات والدین به خصوص مادر و استمرار در فلورایدتراپی بخصوص در یک سال اول نقش مهمی در موفقیت درمان های دندانپزشکی تحت بیهوشی دارد.