داربست کامپوزیتی پلی کاپرولاکتون- هیدروکسی آپاتیت: بررسی تاثیر درصد ذرات هیدروکسی آپاتیت و مقایسه ذرات با سایز نانومتری و میکرومتری و اثر آن ها بر خواص مکانیکی و زیست تخریب پذیری داربست

در این پژوهش، تاثیر اندازه ذرات هیدروکسی آپاتیت بر خواص مکانیکی و زیست تخریب پذیری داربست کامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/هیدروکسی آپاتیت انجام شد. داربست های کامپوزیتی با استفاده از دو نوع پودر هیدروکسی آپاتیت نانومتری (تهیه شده به روش سل - ژل) و میکرومتری تجاری،به روش لیچینگ ذره ای تهیه شدند. سه مقدار متفاوت برابر 5، 10 و 15 درصد وزنی از پودر هیدروکسی آپاتیت نانومتری و میکرومتری برای تهیه داربست به پلی کاپرولاکتون اضافه شد. شناسایی ساختار فازی با روش پراش پرتو ایکس (XRD)، مطالعه ریخت شناسی با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، شناسایی گروه های عاملی با طیف سنجی فروسرخ با تبدیل فوریه (FTIR) انجام گرفت. هم چنین، رفتار زیست تخریب پذیری داربست با قرار دادن نمونه ها به مدت 30 روز در محلول فسفات بافر سالین (PBS) و اندازه گیری تغییرات وزن و pHآن ها بررسی شد. خواص مکانیکی داربست ها نیز با استفاده از دستگاه آزمون استحکام فشاری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که داربست های تهیه شده با پودر نانومتری دارای استحکام فشاری بیش تری در مقایسه با داربست های تهیه شده با پودر میکرومتری بود. با افزایش درصد تقویت کننده بیش از 10 درصد وزنی، استحکام فشاری کاهش یافت. با افزایش مقدار هیدروکسی آپاتیت و گذشت زمان، مقدار تخریب داربست ها افزایش یافت و نرخ تخرب پذیری داربست های تهیه شده با پودر نانومتری بهتر از داربست های تهیه شده با پودر میکرومتری بود