شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین و تعیین ژن مقاومت به آمینوگلیکوزید به روش PCR در بیمارستان های ساری و تهران

استافیلوکوک اورئوس یکی از مهم ترین عوامل عفونت جامعه و بیمارستان است. آمینوگلیکوزیدها عوامل باکتری کش قدرتمندی هستند که اغلب به صورت ترکیبی همراه با بتالاکتام ها یا گلیکوپپتیدها در درمان عفونت های استافیلوکوکی مصرف می شوند. هدف اصلی تحقیق حاضر تعیین فراوانی ژن aac(6 ́)-Ie/aph(2 ̋) کدکننده یکی از مهم ترین آنزیم های تغییردهنده آمینوگلیکوزیدها به همراه ژن mecA است.
در این مطالعه 174، MRSA جدا شده از نمونه های مختلف بالینی، برای تعیین مقاومت دارویی به آنتی بیوتیک ها با روش کربی بوئر انجام شد. وجود MRSA با گذاشتن دیسک های آنتی بیوتیکی اگزاسیلین و سفوکسیتین مورد بررسی قرار گرفت. سپس DNA جدا شده از MRSA برای یافتن ژن های mecA و ژن مقاومت به آمینوگلیکوزیدها aac(6 ́)-Ie/aph(2 ̋) به روش PCR مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد تمامی جدایه ها به اگزاسیلین و سفوکسیتین مقاوم بودند و پس از آن بیش ترین وکم ترین مقاومت به ترتیب به اریترومایسین با 1/85 درصد و کوتریموکسازول با 7/24 درصد مشاهده شد. در PCR 100 درصد سویه ها از نظر ژن mecA و 77 درصد جدایه ها نیز از نظر حضور ژن aac(6 ́)-Ie/aph(2 ̋) مثبت بودند.
بررسی ها نشان داد که در ایزوله MRSA درصد شیوع ژن های مقاومت به آمینوگلیکوزیدها روبه افزایش است.