مستشرقان و مسئله تحریف

در رهیافت مسلمانان، متن قرآن اصالت و حجیت خود را در گذر زمان اصلا از دست نداده، و هیچ گونه تحریفی در آن واقع نشده است و زمینه های موجود در روایات تاریخی که در ظاهر بر وقوع تحریف زیاده و نقصان دلالت دارند از حیث قواعد حدیث شناختی و مبانی شریعت نامعتبر بوده و به فرض انطباق با واقعیت، حمل بر انگیزه های فرقه ای و داوری های مغرضانه خواهد شد. در نگرش خاورشناسان نیز تفاوت در روش ها و انگیزه ها، دو دیدگاه موافق و مخالف با تحریف قرآن را رقم زده است که با تحلیل و تطبیق دیدگاه های دو طرف معلوم شد که مستندات مستشرقان معتقد به تحریف (اعم از زیاده، نقصان، جابجایی، اختلاف در قرائات) در ترازوی نقد تمام عیار، از اعتماد آنان به منابع نامعتبر و گزارشهای خلاف تاریخ در جهت القای شبهه و دودستگی در میان گروه های مسلمان حکایت دارد. در نقطه مقابل، مستشرقان معتقد به مصونیت قرآن از تحریف نیز، در فضای پاسخ دهی به حس کنجکاوی و حقیقت جویانه خود، از یک سو، به فرآیندهای تاریخی شکل گیری و جمع قرآن دقت کافی نشان داده و در ضمن پرهیز از تهمت و نسبت های نادرست، هم به شیوه نتیجه گیری موافقان تحریف انتقاد کرده و هم خود دلایلی را در حفظ اصالت و قداست متن قرآن ارائه داده اند.