راه کارهای مناسب توانمندسازی اساتید پزشکی در حوزه آموزش از نظر اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی مشهد

فهم فرایند توانمندسازی و افزایش ظرفیت دانشگاه ها برای ایجاد جوی توانمند، از عوامل موثر بر عملکرد آموزش است و شناسایی راه کارها و عوامل تاثیرگذار بر توانمندی اعضای هیات علمی را ضروری می نماید. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تعیین مناسب ترین راه کارهای توانمندسازی آموزشی اساتید پزشکی از نظر اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.
این مطالعه ی توصیفی مقطعی در سال 1391 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. ابتدا با بررسی مستندات و متون و سپس نظر صاحب نظران، فهرست راه کارهای مناسب توانمندسازی استادان استخراج شد، سپس براساس فهرست، پرسشنامه ی محقق ساخته آماده و پس از تعیین روایی محتوای و پایایی با استفاده از روش بازآزمایی (با ضریب همبستگی87/ 0) در اختیار 96 نفر از اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی (20 نفر عضو هیات علمی پایه، 76 نفر عضو هیات علمی بالینی) که به روش نمونه گیری تصادفی–طبقه ای انتخاب شده بودند، قرار گرفت. برای هر کدام از راه کارها سه گزینه مناسب(3)، تا حدودی مناسب (2) نامناسب(1) قرار داده شد. داده ها با شاخص های آمار توصیفی وآمار استنباطی (من ویتنی و کروسکال-والیس) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
راه کارهای کارگاه آموزشی، مشاهده بهترین عملکرد، دوره های کوتاه مدت آموزشی و فلوشیپ به ترتیب با میانگین 33/ 2، 42 /2، 51/ 2، 59 /2 مناسب ترین راه کارها و نظارت بر عملکرد اساتید، راه کاری نامناسب شناخته شد. نتایج نشان می دهد که راه کارهای کارگاه، دوره های کوتاه مدت آموزشی و فلوشیپ با سن اعضای هیات علمی ارتباط دارند (05/ 0>p). بین راه کار مشاهده ی بهترین عملکرد با سن اساتید و همچنین بین مناسب ترین راه کارهای توانمندسازی آموزشی با سایر ویژگی های فردی اعضای هیات علمی(جنس، نوع هیات علمی، رتبه علمی، مدرک تحصیلی، نوع استخدام و سابقه کار) ارتباط معناداری مشاهده نشد (p>0.05).
نتایج این مطالعه جهت مدیران، مدرسان و برنامه ریزان دوره های توانمندسازی اعضای هیات علمی برای برنامه ریزی و اجرای دوره های توانمندسازی اعضای هیات علمی می تواند مفید باشد.