میزان شیوع استافیلوکوکوس اورئوس با کاهش حساسیت نسبت به ونکومایسین در نمونه های بالینی جداشده از بیمارستان های مشهد در سال 1393

استافیلوکوکوس اورئوس یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی می باشد. اخیرا افزایش مقاومت های دارویی مختلف آن بر مشکلات درمانی افزوده است. بروز سویه های (VRSA(Vancomycin resistant staphylococcus aureus، نگرانی های زیادی را در زمینه درمان ایجاد نموده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع استافیلوکوکوس اورئوس با کاهش حساسیت نسبت به ونکومایسین در نمونه های بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاهی قائم (عج) و امام رضا (ع) در مشهد در سال 1393 و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها بود.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی در طی 7 ماه، 176 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های بالینی جدا و با استفاده از روش های بیوشیمیایی شناسایی شدند. جهت تعیین مقاومت از روش دیسک دیفیوژن، طبق دستورالعمل(CLSI(Clinical and Laboratory Standards Institute استفاده شد. حداقل غلظت مهار کننده (Minimal inhibitory concentration) با روش رقت در آگار و تایید توسط E test مورد بررسی قرار گرفت.
از 176 سویه مورد بررسی 68 سویه (64 /38 %) به متی سیلین مقاوم بودند. نتایج حاصل از روش رقت در آگار بیانگر 55 مورد(VISA(Vancomycin intermediate Staphylococcus aureus و 6 مورد VRSA بود. اما تایید با نوارهای آنتی بیوتیکی استاندارد E test این نتایج را اصلاح نمود.
بروز سویه های VISA و VRSA درمان عفونت ها را با محدودیت مواجه کرده است، بنابراین لازم است کادر پزشکی در تشخیص، کنترل و درمان کسانی که با سویه های VISA و VRSA کلونیزه یا عفونی شده اند اهمیت بیشتری قائل شوند.