اثر بخشی درمان فراشناختی بر علایم افسردگی و کیفیت زندگی بیماران افسرده اساسی

افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانی می باشد، روش های متنوعی جهت درمان آن وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی درمان فراشناختی بر کاهش علایم افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلاء به اختلال افسردگی اساسی انجام شده است.
در یک طرح تجربی با پیش آزمون- پس آزمون توام با گروه کنترل، و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 22 آزمودنی زن، که براساس ملاک های DSM-V توسط روانپزشک افسرده اساسی تشخیص داده شدند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند؛ گروه آزمایش طی دو ماه تحت درمان فراشناختی قرار گرفت، نمرات پرسش نامه ی افسردگی بک (BDI-II) و پرسش نامه کیفیت زندگی(WHOQOL-BREF) قبل و بعد از مداخله و در مرحله پیگیری سه ماهه در هر دو گروه جمع آوری و با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس مختلط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان داد که درمان فراشناختی به طور معنی داری موجب کاهش نشانه های افسردگی (001/ 0>p) و افزایش کیفیت زندگی (001/0>P) گروه آزمایش در مرحله ی پس آزمون و پیگیری شده است.
درمان فراشناختی تغییرات معنی داری در کاهش علایم افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیماران ایجاد کرد و این نتیجه در چارچوب دیدگاه های رفتاری موج سوم قابل تفسیر است. به نظر می رسد این درمان در کاهش علایم افسردگی اساسی و بهبود کیفیت زندگی این بیماران موثر باشد، لذا به عنوان یک روش درمان موثر برای اختلال افسردگی اساسی توصیه می شود.