بررسی فراوانی و پراکنش ماکروفاژهای رحمی در روزهای چهارونیم و هفتم بارداری موش NMRI

ماکروفاژها نقش مهمی در لانه گزینی مناسب رویان و حفظ بارداری ایفا می کنند. این مطالعه به منظور بررسی فراوانی و پراکنش ماکروفاژهای رحمی (تغییرات موضعی) و ماکروفاژهای طحالی (تغییرات سیستمیک) در روزهای چهار و نیم و هفت بارداری موش که متقارن با شروع لانه گزینی جنین و استقرار کامل جنین در رحم موش می باشد، انجام شد.
تعیین روز بارداری از طریق تشخیص پلاک واژینال صورت گرفت. از موش های باردار در روزهای چهارونیم و هفتم بارداری خون گیری شد و غلظت هورمون های 17-بتا-استرادیول و پروژسترون سرم با الایزا سنجش شد. هم چنین با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی و آنتی بادی ضد شاخص F 80/4، فراوانی و چگونگی پراکنش ماکروفاژهای رحم و طحال در روزهای مذکور بررسی شد.
این مطالعه نشان داد که فراوانی ماکروفاژها در روز هفتم بارداری در مقایسه با روز چهارونیم کاهش معناداری یافته است. در روز چهارونیم بارداری ماکروفاژها در تمامی نواحی بافت رحم از جمله میومتر، اطراف غدد رحمی و اطراف لومن گسترش داشتند در حالی که در روز هفتم پراکنش آن ها به میومتر و استرومای زیر عضلات حلقوی محدود بود. فراوانی ماکروفاژهای طحالی به عنوان نماینده ای از تغییرات سیستمیک این سلول ها در روزهای مورد بررسی تغییر معناداری نداشت. غلظت سرمی 17-بتا-استرادیول و پروژسترون در روز هفتم بارداری نسبت به روز چهارونیم افزایش معناداری داشت.
با توجه به تغییرات غلظت هورمون های 17-بتا-استرادیول و پروژسترون در طول بارداری و تاثیرات غیر مستقیم آن ها بر فراخوانی و پراکنش ماکروفاژها از طریق تنظیم سنتز M-CSF و GM-CSF توسط سلول های استرومائی رحم، تغییرات فراوانی و جایگیری این سلول ها در رحم طی مراحل مختلف بارداری قابل توجیه است. در حالی که عوامل جذب و لانه گزینی و منابع تولیدی جاذب های شیمیایی ماکروفاژها در طحال با رحم متفاوت است و تحت تاثیر تغییرات غلظت هورمون های تخمدانی قرار نمی گیرد. با توجه به نقش اساسی ماکروفاژها در لانه گزینی رویان و کنترل پاسخ های ایمنی مادر، تغییرات این سلول ها در موضع بارداری می تواند برای پیشبرد بارداری موفق تاثیرگذار باشد