تاثیر سابقه فعالیت بدنی بر شاخص های خطر متابولیک و توجه تداومی در مردان سالمند و میان سال

امروزه در مورد تاثیر سابقه فعالیت بدنی بر خطر متابولیک و توجه تداومی در جریان افزایش سن، اطلاعات اندکی فراهم شده است که به دلیل ماهیت چند مولفه ای توجه تداومی و خطر متابولیک با پراکندگی نیز مواجه هستند. بنابراین این تحقیق با هدف تعیین تاثیر سابقه فعالیت بدنی در مردان بر چگونگی تغییرات هم زمان در عمل کرد کلی توجه تداومی و خطر متابولیک در دو مقطع سنی میان سال و سالمند انجام شد. هم چنین نقش سایر متغیرهای فردی بر دستکاری تاثیر سابقه فعالیت بدنی بر متغیرهای مذکور نیز بررسی شدند.
13 مرد میان سال فعال، 14 مرد میان سال غیرفعال، 15 مرد سالمند فعال و 13مرد سالمند غیرفعال، آزمون توجه تداومی (CPT) را تجربه کردند و پس از خون گیری (ناشتا)، دور کمر و فشارخون تعیین شدند. به منظور ارائه ملاک کمی واحد از عمل کرد کلی توجه تداومی و خطر متابولیک، امتیاز z کل توجه تداومی (Zcpt) از جمع جبری نمرات z در سه مولفه از آزمون CPT (نسبت پاسخ های صحیح به کل محرک های ارائه شده، نسبت پاسخ های اشتباه به کل محرک های ارائه شده و متوسط زمان واکنش) و امتیاز z کل خطر متابولیک (Zmets)، از مجموع نمرات z در پنج عامل خطر متابولیک (دور کمر، فشار خون، قند، تری گلیسرید و لیپوپروتئین پرچگال خون) محاسبه شدند در تمام آزمودنی ها، بین سن و تعداد شاخص های خطر متابولیک با مولفه های توجه تداومی هم بستگی معنی داری وجود داشت (05/ 0>P). سطح تحصیلات، مهم ترین عامل پیش بینی Zcpt بود (05/ 0>P). هر سه مولفه توجه تداومی هم در بین دو گروه سنی و هم در بین دو نوع سبک زندگی، تفاوت معنی داری داشتند(Zcpt (P<0.05 فقط در بین دو نوع سبک زندگی و Zmets فقط در بین دو گروه سنی تفاوت معنی داری داشت (05/ 0>P).
سالمندی هم راه با سبک زندگی غیر فعال و افزایش خطر متابولیک، توجه تداومی را تضعیف می کند و به نظر می رسد که آمادگی بدنی و افزایش درگیری شناختی، در بهبود گوش به زنگ بودن و کاهش خطرات ناشی از حواس پرتی مفید است.