ارزیابی سطح مشارکت و عوامل بازدارنده سالمندان در فعالیت های ورزشی

انقلاب ساکت، پدیده ای است که به نرخ رشد جمعیت سالمندان در دنیا اشاره دارد و برخی ازکشورها را با چالش های جدی اجتماعی و جمعیت شناختی روبه روکرده است. بنابراین، توجه همه جانبه به این قشر از ضرورت های هزاره سوم محسوب می شود. بر همین اساس، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سطح مشارکت سالمندان در فعالیت های ورزشی و بررسی عوامل بازدارنده آن اجرا گردید. روش تحقیق این پژوهش از نوع پیمایشی بود. بدین منظور310 نفر از سالمندان با میانگین سنی(4/ 7± 65)که در پارک ها، محیط های طبیعی و مکان های عمومی حضور داشتند، به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به صورت داوطلبانه در تحقیق مشارکت نمودند. جهت جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته ای که منطبق با اهداف و جامعه تحقیق آماده گردیده بود، استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با نظر پنج نفر از خبرگان دانشگاهی و پایایی آن از طریق یک مطالعه راهنما و محاسبه آلفای کرونباخ(79/ 0=α) مورد بررسی و تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t یک نمونه ای و t مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که سطح مشارکت سالمندان در ورزش مطلوب نمی باشد؛ به گونه ای که 43 در صد سالمندان مورد مطالعه کمتر از یک جلسه در هفته به ورزش می پرداختند. همچنین، مدت زمان فعالیت بدنی62 درصد این گروه سنی کمتر از یک ساعت در هفته بوده است. بررسی عوامل بازدارنده سالمندان در فعالیت های ورزشی نشان داد که از بین عوامل مورد بررسی، عوامل اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی و ساختاری برمیزان بازدارندگی مشارکت سالمندان در فعالیت های ورزشی تاثیرگذار بوده اند. (05/ 0>P) به نظر می رسد افزایش سن به تنهایی مانع اصلی ورزش کردن و فعالیت بدنی و همچنین حضور سالمندان در اماکن ورزشی نیست، بلکه عواملی همچون عدم دسترسی آسان، عدم استقلال مالی و باورهای فردی تا حد زیادی مانع از حضور افراد در فعالیت های بدنی می شوند. بطورکلی، با بهبود عوامل ساختاری و همچنین مهیا کردن شرایط حضور با رعایت مولفه های فرهنگی و اجتماعی می توان امید داشت که شرایط فعالیت بدنی به صورت منظم در جامعه فراهم شود و این خود تضمین کننده سلامت عمومی جامعه و به خصوص این گروه سنی خواهد بود.