بررسی و تحلیل شخصیت ابن رومی بر اساس نظریه عقده حقارت آدلر

ادبیات به دلیل ماهیت و حوزه گسترده اش، با سایر رشته های علوم انسانی اشتراک و تناسب موضوعی دارد. از این رو، قابلیت انجام پژوهش های بین رشته ای در آن امکان پذیر است. در این میان رابطه ادبیات و علم روان شناسی از اهمیت و عمق زیادی برخوردار است؛ بگونه ای که نقد و تحلیل اثر ادبی از منظر روانشناسی برای شناخت شخصیت صاحب اثر، یکی از برجسته ترین روش های نقدی است. اشعار شاعران یکی از آثار ادبی است که بازتاب و انعکاس راستین شخصیت آفریننده آثار در آن نمود پیدا می کند. ابن رومی یک از شاعران برجسته عصر عباسی است که زندگی روی خوشی به وی نشان نداد و همواره غرق در مصیب و بلا بود، و در وجود خود حقارت های جسمانی و اجتماعی را احساس می کرد، در نتیجه اشعار وی عرصه جولان عقده های روانی اوست. این پژوهش در تلاش است تا با روش توصیفی تحلیلی، شخصیت ابن رومی را از رهگذر اشعارش با رویکرد نقد روانشناسی در چارچوب نظریه عقده حقارت آلفرد آدلر بررسی و تحلیل کند. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که حضور احساساتی نظیر حسادت، بدبینی، تنفر، ترس در وجود ابن رومی، نشان از نهادینه بودن عقده حقارت در شخصیت او دارد.