شخصیت پردازی در مجموعه نمایشی «من فوق سبع سماوات» اثر علی احمد باکثیر

مجموعه نمایشی «من فوق سبع سماوات» باکثیر از جمله نمایشنامه های تاریخی اسلامی است که حضور عنصر شخصیت در آن بسیار پررنگ تر از دیگر عناصر نمایش است. شخصیت در نمایشنامه به انواع گوناگونی از جمله اصلی و فرعی، ایستا و پویا، مقابل و مخالف، نوعی و همه جانبه و... تقسیم بندی می شود. شخصیت پردازی در نمایشنامه معمولا به کمک برخی تکنیک ها همچون گفتگو، عمل، صحنه پردازی و نامگذاری صورت می پذیرد. این مقاله بر آن است از یک سو انواع مختلف شخصیت ها را در این مجموعه بررسی کند و از سوی دیگر تکنیک های شخصیت پردازی باکثیر را تحلیل کند. نتیجه اینکه باکثیر، از تمامی انواع شخصیت بهره جسته است و از همه تکنیک های شخصیت پردازی بجز تکنیک نامگذاری استفاده کرده است؛ زیرا شخصیت های نمایشنامه، واقعی و تاریخی هستند و خواننده تنها با شنیدن نام آن ها به اسلامی بودن فضای نمایش پی می برد. البته بهره گیری از عنصر گفتگو در شخصیت پردازی نسبت به دیگر عناصر نمایش قوی تر است.