بررسی بن مایه های زیبایی شناسی هنر و ادبیات

بهترین نام برای قلب زنده اثر هنری ادبی چیزی نیست جز زیبایی شناسی. حس و اندیشه زیبایی شناسی همان هرمنوتیک هنری است. در زنجیره هنر هرمنوتیک، پایان هر اثر، آغاز اثری جدیدتر است و هر اثر هنری الهام بخش آفرینشی تازه می گردد. هنر گاهی شکل زیباشناسانه خود را تغییر می دهد؛ که این تغییر شکل می تواند از راه بازسازی زبان، فهم و دریافت صورت گیرد و در زیبایی شناسی هنر، جهت معرفت بخشی، تاثیرگذاری، کارکرد و نقش اجتماعی اثر هنری ضروری است، چرا که در صورت عدم استقلال، هنری روزمره، تکرارپذیر و عامیانه خواهیم داشت. هنر و ادبیات دو شکل از آفرینش است که از دیدگاه زیبایی شناسی به هم پیوسته اند. در نگرشی می توان ادبیات را هنر نامید، آن گاه که ویژگی های اثر هنری را با خود دارد، یعنی اثری خلق شده و تکرارناپذیر؛ چرا که ادبیات و هنر بیانگر احساس و عواطف هنرمند است و احساس و عاطفه پدیده ای است که نمی توان آن را به راحتی بازگو و تکرار نمود.