مقایسه اثر دو دوره تمرین هوازی و یک دوره بی تمرینی بر کیفیت زندگی و سلامت روان زنان مبتلا به دیابت نوع 2

دیابت نوع 2 اختلالی متابولیسمی است که کیفیت زندگی و سلامت روان افراد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد. در مورد انجام ورزش موثر برای این بیماران توصیه های مختلفی وجود دارد. هدف مطالعه حاضر، مقایسه اثر دو دوره برنامه تمرین هوازی و یک دوره بی تمرینی بر کیفیت زندگی و سلامت روان در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
در این تحقیق نیمه تجربی در سال 1390 در شهرستان سبزوار، 33 زن مبتلا به دیابت نوع 2 با دامنه سنی 60-40 سال به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به سه گروه 11نفره کنترل، تمرین هوازی روزانه 5هفته ای و تمرین هوازی یک روز در میان 10هفته ای تقسیم شدند. تمرینات هوازی با شدت 70-60% ضربان قلب بیشینه و 60-30دقیقه در هر جلسه انجام شد. ابزار پژوهش، پرسش نامه های کیفیت زندگی و سلامت روان بود. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 18 و آزمون های آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام پذیرفت.
بین میانگین نمرات کیفیت زندگی (002/0=p) و سلامت روان (04/0=p) گروه های تمرینی و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت، اما دو گروه تمرینی با هم تفاوت معنی داری نداشتند. همچنین در ابعاد جسمانی (004/0=p) و روانی- اجتماعی (004/0=p) کیفیت زندگی نیز بین سه گروه تمرینی در مراحل 5 و 10 هفته پس از آغاز تمرین تفاوت معنی داری مشاهده شد.
اجرای تمرینات ورزشی 5 و 10هفته ای موجب بهبود سلامت روانی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می شود، اما مزایای کسب شده پس از 2 ماه بی تمرینی حفظ نمی شود.