شیوع عفونت ادراری بدون علامت در کودکان دبستانی شهر همدان و مقاومت دارویی میکروارگانیسم های ایزوله شده در سال 1393

عفونت مجاری ادراری دومین عفونت شایع در کودکان بوده و مهمترین عارضه آن آسیب پارانشیم کلیه می باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی شیوع عفونت ادراری بدون علامت در کودکان و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی میکرو ارگانسیم های جدا شده از نمونه های مثبت کودکان دبستانی همدان در سال 1393 انجام شد.
این مطالعه توصیفی _ تحلیل از نوع مقطعی بود که، 350 نمونه ادرار از بین دانش آموزان شهر همدان به روش خوشه ایدو مرحله ای جمع آوری گردید. نمونه های ادراری نیترات مثبت و با pH>7 در محیط های آگار خوندار و مک کانکی آگار کشت داده شده و پس از 48 ساعت نمونه های با حداقل 105 کلنی در هر میلی لیتر ادرار به عنوان مورد کشت مثبت و با روش های استاندارد میکروب شناسی تعیین هویت می شدند. حساسیت پاتوژنهای ادراری به 11 آنتی بیوتیک متداول برای باکتری های گرم منفی و 12 نوع برای باکتری های گرم مثبت با روش استاندارد دیسک دیفیوژن آگار بررسی شد. نتایج با نرم افزار SPSS نسخه 19 و آزمون کای دو تحلیل شد.
نتایج نشان داد که از (%17/7) 62 دانش آموز مشکوک به عفونت، تعداد 45 مورد به عفونت ادراری مبتلا بودند که میزان شیوع آن 12/8% بود. شایعترین میکروارگانیسم های جدا شده به ترتیب اشریشیاکلی (%35/5) 16، استافیلوکوکوس اورئوس (%11/3) 14، استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس (%20) 9 و انتروکوکوس (%13/3) 6 بودند. همچنین اشریشیاکلی 100 درصد نسبت به نیتروفورانتوئین حساس بود. در مورد استافیلوکوک های اورئوس و ساپروفیتیکوس، آمیکاسین بهترین آنتی بیوتیک و در گونه های انتروکوک، اوفلوکساسین مهم ترین آنتی بیوتیک گزارش گردید.
با توجه به شیوع، احتمال عود مجدد و یا عوارض عفونت ادراری بدون علائم در کودکان سنین دبستان ضرورت انجام غربالگری، تشخیص و درمان به موقع دانش آموزان این مقطع سنی اهمیت ویژه ای دارد. همچنین پیشگیری از عوامل موثر در عفونت ادراری با آموزش در مدارس ضروری است.