کاربرد آمار استنباطی در سبک شناسی (مطالعه موردی تشبی هات حروفی قرن ششم)

سبک شناسی با مطالعه بسامدها سر و کار دارد. از همین رو، به کارگیری تحلیل های آماری در ارزیابی های سبک شناسانه بسیار سودمند است. از آنجا که آمارهای توصیفی همیشه نمی توانند نوسان های سبکی را توضیح دهند، استفاده از روش های آمار استنباطی، دقت علمی بالایی در ارزیابی پدیدارهای سبکی خواهد داشت. «سبک سنجی» اصطلاحی است که برای پژوهش های سبک شناسانه مرتبط با رایانه وضع شده است. در مقاله حاضر، رابطه میان فشردگی زاویه ساختمان تشبیه در شعر قرن ششم با بسامد انواع تشبی هات حروفی از لحاظ ساختمان در دیوان شاعران این قرن با توجه به گذار زمان، ارزیابی می گردد. از همین رو، با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار رایانه ای spss به تحلیل استنباطی آمارها می پردازد. با توجه به نتایج کمی برآمده از نرم افزار spss که گویای ضریب همبستگی و سطح معناداری رابطه میان متغیرها (فشردگی زاویه تشبیه و بسامد تشبی هات حروفی) است و مقایسه این اعداد با شاخص های تعریف شده برای ضریب همبستگی و سطح معناداری، رابطه مثبت و مستقیم میان متغیرها تایید می شود. به زبان سبک شناسی، فشرده تر شدن زاویه تشبیه در شعر قرن ششم به معنای افزایش بسامد تشبی هات حروفی دارای ساختمان بسته تر است و این رخداد سبکی از هنجارهای مسلط بر سبک دوره پیروی کرده است.