اثر ایمینواکتادین تریس و سولفور در کنترل بیماری سفیدک پودری خیار (Golovinomyces cichoracearum) در کشت های مزرعه

اثر قارچ کش های ایمینواکتادین تریس (بلکیوت® WP 40%) و سولفور (سولفولاک® WG 80%) در کنترل بیماری سفیدک پودری خیار با عامل Golovinomyces cichoracearum طی سال های 91-1390 در شرایط مزرعه در کرج بررسی شد. تیمارهای آزمایش های دوزهای مختلف بلکیوت و سولفولاک به عنوان قارچ کش های هدف و کاراتان (دینوکاپ® EC 35%) و سولفور (تیوویت® WG 80%) به عنوان قارچ کش های مرجع و تیمار شاهد بدون سم پاشی بودند. آزمایش ها با نه تیمار و چهار تکرار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شدند. برای هر کرت آزمایشی ده سطح فرضی به طور تصادفی انتخاب و شماره گذاری شد. سم پاشی کرت های آزمایشی با مشاهده اولین علائم بیماری آغاز و با فاصله 5، 7، 10 و 14 روز از هم تکرار گردید. سم پاشی تا رسیدن مقدار آلودگی تیمار شاهد به حداکثر آلودگی ممکن در الگوی هورسفال و بارات ادامه یافت. ارزیابی کرت های آزمایشی بر اساس شاخص شدت بیماری (DSI) و درصد پوشش بیماری (FPP) با قرار دادن هرکدام از سطوح فرضی در یکی از گروه های تعریف شده بر اساس الگوی اصلاح شده هورسفال و بارات قبل از هر سم پاشی و 14 روز بعد از آخرین سم پاشی انجام گرفت. میانگین سطوح فرضی برای هر کرت محاسبه شد. مساحت زیر منحنی پیشرفت بیماری و اثربخشی تیمارها نسبت به شاهد با استفاده از داده های پنج نوبت ارزیابی محاسبه شد. تجزیه واریانس داده ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام و میانگین ها به طریق آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. تجزیه واریانس مرکب دو سال اختلاف معنی داری را بین تیمارها در سطوح 5 و 1درصد نشان داد. مقایسه میانگین ها نشان داد که تیمارهای ایمینواکتادین تریس 0/75 و یک کیلوگرم در هکتار بیشترین تاثیر را در کنترل بیماری داشته و توانسته اند بیماری را به ترتیب 89/46 و 90/74 درصد نسبت به شاهد بدون استفاده از قارچ کش کاهش دهند.