مطالعه تطبیقی حقوق ملت در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و پاکستان

آزادی، برابری و برخورداری از حقوق اولیه انسانی، خواسته و آرمان هر ملت با عزت و آزادیخواه است به گونه ای که تا کنون برای تحقق این هدف والا، میثاق ها و اعلامیه هایی در سطح جهانی تدوین گردیده و اکثریت قریب به اتفاق نظام های سیاسی جهان، بخشی از قانون اساسی خود را به بیان حقوق و آزادی های ملت تخصیص داده اند.
قانون اساسی ایران و پاکستان که دارای نظام جمهوری اسلامی هستند و قاعدتا از احکام و آموزه های دین مبین اسلام تبعیت می کنند، از این قاعده مستثنی نبوده و به بیان حقوق ملت پرداخته اند و در یک بررسی دقیق، برتری قانون اساسی ایران با تخصیص یک فصل مجزا به حقوق ملت و بیان حقوق بنیادی، نسبت به قانون اساسی پاکستان، احراز می شود. البته نقایص و ایراداتی به صورت مشترک و اختصاصی بر هر دو قانون وارد است که در بخش نتایج به تفصیل بیان می گردد.
از آنجا که هم آموزه های وحیانی و هم بنای عقلاء در تقنین قوانین اساسی و عادی دارای حجیت و اعتبار است، حال در این تحقیق برآنیم تا ثابت کنیم که کدامیک از دو قانون مورد بحث، بیشتر به حقوق ملت پرداخته اند؟ و کدامیک در این زمینه، تناسب و هماهنگی بیشتری با احکام و آموزه های دینی دارند؟ و اینکه این دو قانون، با جمهوری اسلامی بودن سازگارترند یا حکومت اسلامی بودن؟
مدعا و فرضیه ی تحقیق این است که در یک مقایسه تطبیقی، حقوق ملت در قانون اساسی ایران بیشتر رعایت شده، هرچند هر دو قانون برای تکمیل، نیازمند بازنگری و اصلاح می باشند و نیز اینکه به نظر می رسد نظام سیاسی کنونی ایران و پاکستان با عنوان حکومت اسلامی بیشتر ازجمهوری اسلامی سازگار است.
پژوهش حاضر با هدف بررسی تطبیقی حقوق ملت در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی پاکستان، از نوع توصیفی - تطبیقی بوده و به روش کتابخانه ای انجام شده است.