تاثیر تنش شوری بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و محتوای کلروفیل برگ در ژنوتیپ-های حساس و متحمل به شوری گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

تنش شوری از جمله عوامل مهم محیطی است که موجب کاهش رشد و عملکرد گیاهان بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک جهان گردیده است. فعال شدن سیستم آنتی اکسیدانی در گیاهان بعنوان یکی از مکانیسم های دفاعی در راستای تحمل به شوری عمل می کند. تغییر در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز و پراکسیداز، محتوای نسبی آب و غلظت کلروفیل و کارتنوئید در هشت ژنوتیپ گلرنگ (‍Carthamus tinctorius L.) که از نظر تحمل به تنش شوری (4 ژنوتیپ متحمل و 4 ژنوتیپ حساس) متفاوت بودند، مورد مقایسه قرار گرفت. این تحقیق به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه ای و کشت ماسه ای انجام شد، که تیمار شوری در پنج سطح با استفاده از کلرورسدیم در محلول غذایی هوگلند در سطوح شوری 0، 50، 100، 150 و 200 میلی مولار اعمال گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر شوری، ژنوتیپ و اثرمتقابل شوری × ژنوتیپ بر همه صفات مورد مطالعه معنی دار بوده است. شوری منجر به افزایش محتوای کلروفیل و کارتنوئید برگ و فعالیت آنزیم پراکسیداز و کاهش محتوای نسبی آب و فعالیت آنزیم کاتالاز گردید. ژنوتیپ های حساس از میزان فعالیت کمتر آنزیم کاتالاز برخوردار بودند. تحت شرایط تنش شوری میزان کلروفیل در ژنوتیپ های متحمل به شوری بالاتر از میزان آن در ژنوتیپ های حساس به شوری بود. ژنوتیپ PI-506426 بعنوان متحمل-ترین، حاوی بیشترین محتوای رنگدانه های برگی در شرایط حداکثر شوری نیز بود.