بررسی مقایسه ای اثر وازوپرسین با اپی نفرین در پیامد بیماران ایست قلبی ریوی با ریتم آسیستول

آسیستول مقاوم ترین ریتم در پاسخ به درمان در بیماران با ایست قلبی است که در این شرایط موفقیت احیاء بیماران کمتر است. اپی نفرین داروی اصلی و وازوپرسین داروی آلترناتیو در درمان است. هدف از این مطالعه تعیین اثر وازوپرسین در پیامد بیماران با ریتم آسیستول در مقایسه با اپی نفرین است.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی 210 نفر وارد مطالعه شدند که برای 105 نفر در اولین دوز از اپی نفرین (گروه 1) و در 105 نفر دیگر از وازوپرسین (گروه 2) استفاده شد. بقیه پروتکل در دو گروه مشابه و مطابق دستورالعمل انجمن قلب آمریکا 2010 بود. سپس داده ها شامل سن، جنس، بازگشت نبض، تعداد ضربان قلب ده دقیقه بعد از احیا، بقای 1 ساعته، 24 ساعته، یک ماهه و مدت بقاء بیماران ارزیابی شد و توسط نرم افزار SPSS 18 مورد آنالیز قرار گرفتند.
هیچ اختلاف معناداری بین دو گروه از لحاظ جنس، سن، بازگشت نبض، میزان بقای یک ساعته، یک روزه و یک ماهه و مدت بقا بیماران وجود نداشت. تعداد ضربان قلب در ده دقیقه بعد از احیا در گروه وازوپرسین کمتر بود که بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0.001).
نتیجه نهایی: با توجه به ایجاد تاکیکاردی کمتر در بیماران دریافت کننده وازوپرسین نسبت به اپی نفرین، شاید وازوپرسین در شرایط خاص همچون در ترکیب با سایر داروها، با تجویز دزهای متعدد یا اسیدوزیس بتواند باعث افزایش و بهبود بقاء در بیماران با ریتم آسیستول شود، گرچه تایید آنها نیز نیازمند مطالعات بیشتری می باشد.