مقایسه لابراتواری میزان میکرولیکیج یک نوع کامپوزیت زیرساخت، در دو روش مختلف قراردهی

یکی از معضلات علم دندانپزشکی، در دندانپزشکی ترمیمی ریزنشت است که باعث تلاش برای یافتن ماده ای با کمترین میزان ریزنشت و راهکارهایی برای کاهش ریزنشت شده است. هدف این مطالعه مقایسه لابراتوری میزان ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی در بازسازی کامل دندانی با استفاده از (Clearfil Photo Core-Light Cure (Kuraray، ژاپن در دو روش قراردهی توده ای و قطعه ای است.
تعداد 20 عدد دندان پرمولر انسانی بدون پوسیدگی و شکستگی انتخاب شدند در هر دندان دو باکس کلاس II جداگانه تراشیده شد و دندان ها بطور تصادفی به دوگروه تقسیم شدند، بررسی میزان ریزنشت در قسمت لینگوال و باکال هر ترمیم انجام شد. بدین ترتیب ازهر دندان 2 نمونه تهیه شد.ودرهر گروه40نمونه مورد بررسی قرار گرفت. در گروه اول دندان ها به روش قطعه ای و در گروه دوم دندان ها به روش توده ای ترمیم شدند. نمونه ها تحت 1000 سیکل حرارتی بین 5 درجه سانتی گراد تا55 درجه سانتی گراد قرار گرفتند.سپس دندان ها توسط دیسک الماسی به صورت طولی(مزیودیستالی) به دو قسمت تقسیم شدند، میزان ریزنشت با استریومیکروسکوپ اندازه گیری شد و عمق نفوذ رنگ توسط رتبه بندی از قبل تعیین شده بیان شد.
تفاوت آماری معنی داری بین دو روش وجود نداشت و به طور میانگین 76% نمونه ها ریزنشت گرید4 را نشان دادند.
با توجه به استحکام باند پایین و میزان بالای ریزنشت کامپوزیت Clearfil Photo Core-Light Cure، استفاده از آن به عنوان کامپوزیت زیرساخت پیشنهاد نمی شود.