ملاحظات دفاع غیر عامل و فناوری های زیست محیطی سکونتگاه های شهری(مطالعه موردی منطقه 15)

امروزه شهر ها از دو نماد جغرافیایی(محیط طبیعی،اجتماعی و اقتصادی) و مصنوعی(محیط انسان ساخت، معماری) بهره می برند. جوامع انسانی بطور مستمر این دو نماد را تغییر شکل داده و محیط زیست شهری را دگرگون می سازند. در این فرآیند بوستان ها تبدیل به ساختمان های آسمان خراش و شهرک های مسکونی شده ومصالح ساختمانی جایگزین سیمای سبز ساختمانی شهرهامی شوند. ساکنین شهرهای امروزی گاهی که به درون خود می نگرند، با احساس خلاء عمیق از دستیابی به طبیعت، خود را به دور از آسایش و آرامش واقعی می یابند. در مقابله با این معضل بشر از گذشته های دور به ایجاد بام های سبز به عنوان راه حلی مناسب برای آشتی مجدد با طبیعت و تغییر چشم انداز شهری روی آورده است. در واقع بام سبز استفاده از فضا های بایر و بی روح سکونت گاه های شهری در جهت ایجاد لکه های سبز می باشد. این امر علاوه بر زیبایی شناختی شهر موجب کاهش آلودگی هوا و تلطیف آن و کاهش کنتراست حرارتی شده و از منظر پدافند غیر عامل، فضای سبز بخصوص استفاده از آن در بام ها، باعث استتار و اختفاء ابنیه شده و تشخیص آنها را در باند مادون قرمز حرارتی کم می نماید. در این تحقیق از روش «توصیفی و تحلیلی» استفاده شده است، جهت گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی و از روش های میدانی مثل پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده کمک گرفته شده است، از نتایج کاربردی، ملاحظات پدافند غیر عامل در استفاده از فضاهای سبز شهر، امکان استفاده از عناصر گیاهی درطرح های استتار، اختفاء و فریب است. دستیابی به این نتایج موجب کاهش آسیب پذیری و افزایش پایداری شهر در راستای اهداف چند منظوره پدافند غیرعامل می شود.