عوامل تاثیرگذار بر برآورد حداکثر ظرفیت هوازی به روش تردمیل در دانشجویان فوریت های پزشکی قزوین

می توان از حداکثر ظرفیت هوازی به منظور سنجش وضعیت قلبی- تنفسی افراد و ایجاد تناسب فیزیولوژیک بین فرد و کار محوله استفاده کرد.
مطالعه به منظور برآورد حداکثر اکسیژن هوازی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان فوریت های پزشکی قزوین انجام شد.
این مطالعه مقطعی بر روی 36 نفر از دانشجویان داوطلب مرد رشته فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال 1393 انجام شد. افراد مورد مطالعه ابتدا پرسش نامه های سلامت عمومی PAR-Q و ویژگی های جمعیتی را تکمیل و در صورت داشتن معیارهای ورود به مطالعه، با آزمون تردمیل Gerkin ارزیابی شدند. داده ها با آزمون های آماری من ویتنی یو و کروسکال والیس تحلیل شدند.
میانگین حداکثر ظرفیت هوازی در دانشجویان مورد بررسی 27/0 ± 94/1 لیتر بر دقیقه بود. حداکثر ظرفیت هوازی براساس آزمون من ویتنی یو فقط با گروه های وزنی و قدی رابطه معنی دار آماری داشت. قد، وزن و شاخص توده بدنی با حداکثر ظرفیت هوازی، همبستگی مثبت و معنی دار داشت.
استفاده از آزمون تردمیل Gerkin در برآورد حداکثر ظرفیت هوازی دانشجویان فوریت های پزشکی و در نتیجه حداکثر توانایی افراد برای انجام کار، مفید به نظر می رسد.