روش شناسی توسعه و بهره وری سیلابدشت ها با رویکرد مدیریت جامع سیلاب در محیط GIS(مطالعه موردی حوضه آبریز کن)

بطور کلی سیلابدشت رودخانه ها دارای پتانسیل های بالقوه ی اقتصادی و اجتماعی است و استفاده بهینه از آنها موجب رونق اقتصادی و کشاورزی منطقه و افزایش سطح ایمنی و رفاه ساکنین و گردشگران میشود. به همین دلیل تخلیه آنها برای جلوگیری از کاهش خسارات ناشی از وقوع سیل غیر ممکن است، لذا ارائه راهحلهای مناسب جهت بهرهوری از سیلابدشتها ضروری است. اما در حال حاضر در ایران استفاده از آن ها، بسیار محدود و بیشتر در قالب طرح های ساماندهی رودخانه یا زیباسازی شهری و بدون در نظر گرفتن مباحث فنی مرتبط با سیل می باشد. این موضوع در حالی است که در مفهوم جدید مدیریت جامع سیل لازم است مدیریت کاربری ها و مدیریت سیل در یک سیلابدشت دارای تعامل سازنده و موثری باشند تا هماهنگی مناسبی در تصمیم گیری دست اندرکاران جهت کاهش آسیب پذیری بوجود آید و خلاء ناشی از عدم همزمانی تصمیم گیری های طرحهای توسعهای پر شود. هدف از این مطالعه تعریف و تعیین کاربری های ایمن در یک حوضه معرف (حوضه آبریز رودخانه کن) و به صورت خاص در محدوده سیلابدشت رودخانه مورد نظر است. بدین منظور با استفاده از نقشه های حریم و بستر رودخانه، اطلاعات طرح های هادی روستایی، طرح های آبخیزداری، طرح های ساماندهی رودخانه کن و پتانسیل های منطقه، شاخصهای فیزیکی و غیرفیزیکی متعدد موثر در کاربری های قابل توسعه در منطقه تعریف شدند و بر اساس آنها، کاربری های جدیدی از قبیل خطوط ایمن ارتباطی، فضای سبز و گردشگری، پارکینگ، مجتمع خدماتی- رفاهی،استخر پرورش ماهی، زنبورداری و گلخانه در زیرحوضه های مختلف پیشنهاد شده است.