بررسی میزان خستگی ناشی از شفقت به بیماران در پرستاران بخش های مراقبت ویژه

مواجه مکرر پرستاران با شرایط دردناک و رنج آور بیماران باعث نوعی خستگی از شفقت به بیماران می شود که می تواند علاوه بر آسیب های روانی، پیامدهای نامطلوبی همچون افت کیفیت و برآیند مراقبت از بیماران را به همراه داشته باشد، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان خستگی از شفقت به بیماران در پرستاران بخش های مراقبت ویژه صورت گرفته است.
پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی مقطعی بوده که بر روی 260 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه شهر کرمان صورت گرفته است. واحدهای پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه 30 سوالی فیگلی بوده که روایی و پایایی آن توسط محقق تایید شد. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار 16 SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین خستگی از شفقت به بیماران در پرستاران بخش های مراقبت ویژه 7/0±35/3 (کل 5-0) بود. ارتباط آماری معنی داری بین خستگی از شفقت به بیماران و متغیرهای سن، جنس، تعداد سال های خدمت، و نوع بخش مشاهده شد (05/0P<).
سطح متوسط این پدیده و تاثیرات منفی که می تواند بر روی پرستاران داشته باشد، بر لزوم اقدامات و راه کارهایی همانند آموزش پرستاران، و بررسی و رفع علل آن با توجه به شرایط خاص بخش های ویژه دلالت دارد.