بررسی هیستوپاتولوژیک تاثیرات حاد نانوذرات نقره برکبد، کلیه همراه با سلول های خونی طی درمان خوراکی در جنس نر موش سفید آزمایشگاهی (Mus musculus)

امروزه با افزایش استفاده از نانوذرات نقره در محصولات مختلف از جمله محصولات مصرفی و پزشکی، بررسی سمیت نانوذرات نقره، برای امنیت استفاده کنندگان از این محصولات، لازم و ضروری می باشد. بعضی از مطالعات نشان می دهد که کبد و کلیه اندام اصلی برای تجمع و ذخیره این مواد می باشند. این مطالعه با هدف بررسی اثر خوراکی نانوذرات نقره بر بافت کبد، کلیه و بررسی تغییرات در سلول های خونی در موش سفید آزمایشگاهی طراحی و اجرا شد.
در این مطالعه تجربی، 45 سر موش نر (Balb/c) با وزن 3±2/ 24 گرم به طور تصادفی در 3 گروه 15 تایی (تیمار1وتیمار2 و کنترل) مورد بررسی قرار گرفتند. درمان خوراکی با نانونقره روزانه در گروه تیمار1 با محلول ppm 20 و برای گروه تیمار2 با ppm 50 وگروه کنترل با همان مقدار آب مقطر تیمار شد. در روز های 2و7و14 نمونه گیری بافت از کبد و کلیه انجام شد. جهت بررسی های بافت شناسی از روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین استفاده شد.
آسیب های وارد شده به کبد، منجر به واکوئله شدن سیتوپلاسم سلول های کبدی همراه با دژنراسیون و نکروز برخی سلول ها و تجمع کانونی سلول های آماسی در کبد همراه با پرخونی می شود. آسیب های وارد شده به کلیه در موش های دریافت کننده ی نانوذرات نقره شامل پرخونی، حضور سلولهای آماسی، نکروز سلولهای توبولی وگلومرونفریت کلیه می باشد. این یافته هانشان می دهد که استفاده از نانوذرات نقره در دوز بالاتر(ppm 50) باعث افزایش شدت ضایعات در بافت کبد وکلیه می شود. در بررسی شمارش گلبول های قرمز و اندازه گیری هموگلوبین و هماتوکریت تفاوت معنی داری میان گروه تیمار و کنترل مشاهده نشد اما تعداد گلبول های سفید در گروه تیمار (غلظت ppm50) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد(p<0.05).
این آزمایشات نشان داد که کبد و کلیه بافت هدف برای نانوذرات نقره می باشند و استفاده از نانوذرات نقره به صورت خوراکی باعث آسیب بافت کبد و کلیه موش ها می شود. این مطالعه نشان داد که درمان خوراکی نانوذرات نقره باعث تغییرات قابل توجهی بر تعداد گلبول های سفید خون می شوند.