ارزیابی توابع کاهش جذب آب در شرایط تنش همزمان شوری و خشکی در گیاه چمن

قسمت چشم گیری از ایران را مناطق خشک و نیمه خشک دربرگرفته و این مناطق معمولا با خشکی و شوری مواجه هستند. از سوی دیگر بهره وری آب در این مناطق نیز معمولا پایین می باشد. مدل های ریاضی که رابطه ی متغیرهای مزرعه ای (مانند رطوبت خاک در دسترس) را با مقدارتعرق گیاه شبیه سازی می کنند، یکی از ابزارهای مفید مدیریتی می باشند. در زمینه چگونگی پاسخ گیاهان به تنش همزمان شوری و خشکی و سهم هریک از آن ها در کاهش جذب آب، مدل های ریاضی متعددی وجود دارد. در این مطالعه شش تابع کاهش جذب آب ماکروسکوپی(Van Genuchten, 1987)(جمع پذیر و ضرب پذیر)، (Dirksen and Augustijn, 1993)،(Van Dam et al, 1997)، (Homaee,1999)و (Skaggs et al, 2006) با استفاده از داده های گلخانه ای چمن چچم(Lolium prenne)مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار سطح شوری (5/0، 5/5، 5/7 و 10 دسی زیمنس بر متر) و سه سطح خشکی(100، 75 و 50 درصد ظرفیت زراعی) و سه تکرار به انجام رسید. نتایج نشان داد در شوری های کم، واکنش چچم به تنش همزمان شوری و خشکی جمع پذیر است؛ در حالی که در شوری های بالاتر از 5/5دسی زیمنس بر متر، مدل های ضرب پذیر برازش بهتری دارند. از میان مدل های ضرب پذیر، مدل های Skaggs et al، Homaee و Van Genuchten برازش بهتری نشان دادند.