ارزیابی دو روش تهیه نقشه های تغییرات مکانی تبخیر-تعرق مرجع

تبخیر-تعرق مرجع (ET0) پارامتری اساسی در تعیین برنامه آبیاری است که به دلیل تغییرات مکانی آن، باید از روش های درون یابی برای تخمین آن در سطح وسیع استفاده نمود. فاکتوری که می تواند نتایج درون یابی را تحت تاثیر قرار دهد، ترتیب مراحل درون یابی است. در این تحقیق مقایسه دو روش تهیه نقشه های ET0 مدنظر قرار گرفت. در روش اول مقدار ET0 در موقعیت ایستگاه های هواشناسی به روش هارگریوز-سامانی محاسبه شده و درون یابی گردید. در روش دوم ابتدا اجزای معادله هارگریوز-سامانی درون یابی شده و سپس با اعمال فرمول هارگریوز-سامانی در محیط GIS، نقشه های ET0 تهیه شد. لذا داده های اقلیمی 10 ساله (1389-1380) 46 ایستگاه هواشناسی برای تهیه نقشه و 5 ایستگاه هواشناسی به عنوان ایستگاه شاهد در استان مازندران جمع آوری گردید. درون یابی داده ها به روش کریجینگ معمولی انجام شد و خطای درون یابی بر اساس شاخص ریشه میانگین مربع خطای استاندارد شده (RMSSE) مقایسه گردید. نتایج نشان داد که داده های دما دارای همبستگی مکانی بیش تر و خطای درون یابی کم تری بودند. اما برای صحت سنجی تخمین، مقادیر ET0 حاصل از هر دو روش با مقادیر محاسبه شده آن در موقعیت ایستگاه های شاهد مقایسه شد و نشان داد که اختلاف این دو روش معنی دار نبوده است. لذا استفاده از هر کدام از دو روش مذکور، تغییری در دقت نقشه های ET0 ایجاد نمی نماید.