واکاوی وضعیت مصرف انرژی در کشت بوم های رایج برنج در استان های مازندران و گیلان: مطالعه موردی شهرستان بابلسر و لاهیجان

در این تحقیق شاخص های انرژی در کشت بوم های برنج استان مازندران (شهرستان بابلسر) و گیلان (شهرستان لاهیجان) در سال 1389 بررسی شد. اطلاعات به دست آمده از 140 شالیزار در دو استان با استفاده از پرسشنامه و به صورت چهره به چهره گردآوری شده است. شالیزارها بنابر روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. یافته ها نشان داد، کل انرژی ورودی و خروجی به شالیزارهای لاهیجان به ترتیب، 3/ 43254 و 16/ 122913 مگاژول و به شالیزارهای بابلسر 22/ 40342 و 7/ 127182 مگاژول بودکه در گیلان بیشترین سهم انرژی ورودی مربوط به آب (39%)، نیروی الکتریسیته (24%) و کود نیتروژنه (19%) و در استان مازندران مربوط به انرژی آب (41%)، کود نیتروژنه (19%)، الکتریسیته (14%) بود. نتایج همچنین نشان داد که کارایی انرژی این کشت بوم ها در گیلان به ترتیب 84 /2، بهره وری انرژی 10/ 0 و نسبت انرژی آب 39% و در استان مازندران این شاخص ها به ترتیب 15/ 3، 11/ 0 و 41% بود. بنابر این نتایج مشخص شد که استفاده از روش آبیاری غرقابی و همچنین استحصال آب از منابع زیرزمینی توسط پمپ های الکتریکی نهاده آب سبب شده است که آب بیشترین سهم را در بین انرژی های ورودی به کشت بوم ها دارا باشد، موضوعی که خود باعث افزایش مصرف انرژی در واحد سطح و همچنین کاهش کارایی و بهره وری انرژی شده است. بر این پایه استفاده از فناوری جدید برای مدیریت بهتر منابع آبی پیشنهاد شد.